de optocht

Eind 1986 kreeg de lokale omroep Start honderdduizend gulden subsidie van de gemeente Geleen voor de aanschaf van televisie faciliteiten. Er werden twee hypermoderne 3CCD camera's gekocht, een U-Matic montageset, een beeldmenger, een paar monitoren en wat randapparatuur. De spullen werden vlak voor carnaval geleverd, dus bij de registratie van ‘de groate Waereldsjtadoptoch’ van 1987 werd deze set voor het eerst gebruikt. Ook ik maakte die dag mijn debuut bij de televisie; als kabelsleper bij camera 2.

De andere vrijwilligers bij de omroep wisten niet dat ik nog geen vijftien was. Een broekie dus. Toch wist ik al dat ik cameraman wilde worden. Het was dan ook een hele eer dat ik de portable camera mocht assisteren, ookal had ik geen idee wat er van mij verlangd werd.

Op mijn roodgrijze Kangaroos gympies (met een handig opbergvakje) holde ik achter de cameraman aan. Binnen tien minuten krulde de camerakabel zo dat ik geen normale bos meer kon maken. Na een half uur had ik hem definitief in de knoop en ruim voor het eind van de optocht was er van de 25 meter multikabel nog een metertje over vijf speelruimte over. Ondertussen stond ik voortdurend in het shot van camera 1. Het grote witte O’Neill-logo op mijn blauwe winterjas kwam prominent in beeld. Ik wist stomweg niet dat een assistent zo onopvallend mogelijk te werk moet gaan. En niemand die me kon waarschuwen, want een deugdelijk intercomsysteem hadden we natuurlijk niet.

Het leverde wel veel reacties op in het Geleense en uiteindelijk zelfs een sponsordeal bij de plaatselijke sportzaak. Een of twee jaar later mocht ik zelf de rondlopende camera bedienen en had ik inmiddels een knalrode bodywarmer van de firma Matchpoint gekregen.

Het registreren van die carnavalsoptochten was namelijk het jaarlijkse hoogtepunt van de lokale omroep. Heel Geleen keek de volgende avond naar onze uitzending. Hoe knullig het ook was.

Uiteindelijk gebruikten we drie camera’s. Eentje in een hoogwerker, een op statief en de derde liep de hele tijd dwars door de shots van die andere twee camera’s. Dat was een erebaantje waar om gevochten werd onder de vrijwilligers van Start. De keren dat ik ‘de portable’ mocht doen vond ik mezelf al een hele pief. En ondertussen droomde ik van een carrière in Hilversum.

Nu, 24 jaar later, ben ik aanstaande zondagmiddag een van de cameramensen die, voor een rechtstreekse uitzending van de NOS, de optocht van Sittard in beeld brengen. Weer een cirkeltje rond.