nu even niet!

Ken je dat? Dat het opeens over en uit is. Dat degene die nu nog iets zegt een enorme uitbrander kan krijgen. Terecht of  onterecht. Het is gewoon even klaar. Fini. Basta.

Genoeg is genoeg!

De hele dag heb je meegeveerd als een eenzame strohalm in de wind. Fluitend heb je al het gekut en gepruts voor lief genomen. Gezeur, gemopper en gemekker heb je lachend over je heen laten komen. Weerloos heb je onredelijkheid en oneerlijkheid geïncasseerd als een kansloze bokser in de ring. Je hebt nutteloos werk verricht, heen en weer gelopen, problemen van anderen opgelost en alles gedaan om de medemens van dienst te zijn. Het kastje én de muur gezien. Met liefde en plezier, maar nu is de maat vol.

Er kan geen druppeltje meer in de emmer. Vermoeidheid speelt op. De stoppen kunnen er elk moment uitvliegen. Ergernis en cynisme liggen op de loer. Eventueel een ongecontroleerde woedeuitbarsting.

Even lekker schelden zou fijn zijn. Of ergens tegenaan schoppen. Iets kapot maken of iemand op zijn bek slaan. Het laatste is natuurlijk zwaar overdreven, dat weet ik ook wel. Zo zijn wij niet. Ik zou het in geen geval durven, maar het klinkt zo lekker: 'iemand in elkaar slaan'.

Je hebt er overigens de kracht ook niet meer voor. Geen fut. Niks lukt nog. Alles valt uit je handen, je denkt niet meer logisch en je stoot je dikke teen.

Of zoiets.

Het is het weekje wel. Teveel om op te noemen. Slaapgebrek, gedoe, zorgen, verkoudheid, etcetera. Het regent harder dan je hebben kan. Lange tijd gaat het goed en dan bast de bom.

Driftig ben je.

Niks ernstigs overigens, morgen is het weer over of straks al, na een borrel. Tot die tijd moeten ze je met rust laten. Rustig wachten tot de storm is gaan liggen. Nu in elk geval even niet meer meer.

Murw is een mooi woord in deze.

Ken je dat?

Dat heb ik nou nooit.