#PP11

Nog twee nachtjes slapen en dan begint voor mij de klus der klussen. Een project waar ik al sinds 1983 naar toe leef. Toen sloop ik als 10 jarig menneke illegaal het Geleense Burgemeester Damenpark binnen en ontdekte ik wat Pinkpop is. Tien jaar later was ik festivalganger, kotste ik de camping onder en beloofde ik, net nadat Eddy Vedder van een cameracrane in het publiek was gesprongen, mijn vriend Maurice Nelissen dat ik ooit als cameraman op het hoofdpodium zou staan.

Inmiddels ben ik heel wat keren voor mijn werk op Pinkpop geweest en ik heb ook al meerdere malen met een camera op dat hoofdpodium gestaan, maar altijd was het om een snel shotje te maken of voor een interview. Niet om de muziek te registreren, terwijl ik daar natuurlijk op doelde in 1992.

Eind vorig jaar maakte ik een wensenlijstje voor 2011 en toen het klaar was dacht ik dat het geen kwaad kon als ik deze top 10 met lang gekoesterde verlangens op mijn weblog zou publiceren. Op de vierde plek stond mijn droom om ooit een handcamera op het hoofdpodium van Pinkpop te mogen doen en dat is niet onopgemerkt gebleven.

Een maand of twee geleden werd ik gebeld door de planning van Cinevideogroup met de vraag of ik in het Pinksterweekend al een klus had. Heel even vreesde ik nog dat het om een ander project ging. De Pinksterraces op Zandvoort bijvoorbeeld. Maar ik had weer eens alle geluk van de wereld: Regisseur Eduard Huis in ’t Veld en eerste cameraman Johan van Elk hadden in overleg besloten dat ze mij er graag bij wilden hebben op het hoofdpodium van Pinkpop. Of ik nog beschikbaar was?

Nou dat ben ik! Reken maar.

Het is bijna te mooi om waar te zijn. Ik geloof het dan ook pas echt als ik er sta met die camera. Hoe zeer ik me er ook op verheugde, ik heb al die tijd voor mezelf enige reserve ingebouwd. De afgelopen weken hield ik er serieus rekening mee dat ze mij nog konden afbellen. Gelukkig is het niet gebeurt. Dus heb ik vanmiddag wat extra zwarte shirts gekocht (de combatoutfit van elke cameraman op een podium), want ik ga me de komende dagen enorm in het zweet werken. That’s for sure! Aan mijn inzet zal het niet liggen.

Ik ga gauw slapen... dan is het nog maar één nachtje.