en route

03:40u. 'Papa, paaaapaaaaa!', roept Art. Zijn knuffel is uit bed gevallen. Maakt mij niet uit. Ik moet toch zo opstaan en slaap meestal onrustig als ik vroeg moet beginnen. Altijd wakker voor de wekker. Een soort vreemde angst om me te verslapen.

'Het is nog donker, hé?!', zegt zoonlief nog als ik hem een dikke zoen geef. Hij draait zich lekker om en drukt zijn Doedoe tegen zich aan. Ik sluip als een dief in de nacht de trap af.

04:10u. Voor € 49,- met een taxi van Utrecht naar Schiphol. Dat kan helemaal niet. Reken maar uit! Mijn chauffeur vertelt dat hij 10% moet afdragen aan de centrale. Voor nog geen € 250,- rijdt hij vijf keer per dag heen en weer. Daar moet die vriendelijke meneer zijn Mercedes van betalen én van leven.

Ik maar denken dat vooral in Omroepland de markt verziekt is.

05:15u. De koffie van Starbucks is niet bijzonder. Het is meer het idee. Het merk. Toch hoort het er wat mij betreft bij. En het doet me zo vroeg in de ochtend ook denken aan Boudewijn Büch, die de tall cappuccino Starbucks bij mij introduceerde. In 1998, niet ver van Times Square, New York. Wat dat betreft is Starbucks een synoniem voor reizen.  

06:20u. Aan boord van de KL1223 naar Parijs kom ik Jacques tegen. Een oude jeugdvriend uit Geleen, die ik in de jaren '80 leerde kennen bij de lokale omroep. Hij werkt tegenwoordig als stewardess bij KLM. We hebben elkaar twaalf of dertien jaar geleden voor het laatst ontmoet, toen we allebei nog in Amsterdam woonden. Het weerzien is vooral erg grappig, want totaal onverwacht. Jammer genoeg heeft hij op deze korte vlucht amper tijd om bij te kletsen.

08.05u. Het is een overstap op Paris Charles de Gaulle waar zelfs een ervaren reiziger lichtelijk nerveus van wordt. Ik heb een kleine twintig minuten en moet eerst een eind lopen, daarna een stuk met de bus en dan opnieuw door de security-check. Wat ik niet moet doen, gebeurt toch: Ik ga onderweg nadenken. Heb ik wel goed gekeken? Is er nog een andere terminal G, want op alle borden staat 2G? Twijfel slaat onherroepelijk toe. Ook vraag ik me af of mijn bagage deze aansluiting kan halen. En hoe? Ik stel me er alvast op in dat ik het vandaag zonder korte broek moet doen.

08.20u. Aangekomen bij de juiste gate blijkt natuurlijk dat de AF7776 naar Pau vertraagd is. Ik kan weer ontspannen. Maar hoe onfatsoenlijk is het om zachte winden te laten in een volle vertrekhal?

09.30u. Achter mij zit een man. Voor zover ik het kan beoordelen gaat het niet goed met hem. Hij rochelt onophoudelijk. Neus snuiten, neus ophalen, keel schrapen, nog eens keel schrapen en nog eens. Hij maakt geluiden waar zelfs een big zich voor zou schamen. Hierbij valt mijn scheetje van zojuist diep in het niet. Vermoedelijk is deze viespeuk op weg naar Lourdes, al vrees ik dat hier geen wonder tegenop kan.

10.30u. Mijn koffer rolt van de bagageband. Een lieftallige producer wacht op mij bij de uitgang van het kleine vliegveld. Het volgende avontuur kan beginnen!

Ik spring op de rijdende trein die Tour de France heet en mag nog zes dagen mee met de Avondetappe van Studio Sport. Dat is geen straf.