Hij leeft in een permanente staat van stress, druk en Rock 'n
Roll, want er is altijd paniek bij de nieuws- en actualiteitenrubriek. Het
eeuwige jagen heeft er, in de loop der jaren, toe geleidt dat de
sterverslaggever een behoorlijk nerveus typetje is geworden. Hij leidt aan een
professionele vorm van ADHD. Doe er nog een schepje scoringsdrift bovenop en je
hebt een tikkende tijdbom.
Opzij, opzij, opzij! Maak plaats, maak plaats, maak plaats!
In zijn werk is de verslaggever meestal strak en doelgericht,
maar daar omheen is het leven één grote chaos.
Die auto van hem; dat is een rijdende vuilnisbelt. De vloer
aan de bijrijderskant ligt bezaaid met McDonalds karton, lege flesjes,
koffiebekers, verpakkingen van broodjes Filet Americain, chips zakken en snoeppapier.
Hij heeft een grote tas bij zich die je het beste kan vergelijken met de
Beverwijkse Bazaar. Een goudmijn voor elke zakkenroller! In die tas wemelt het
van de oplaadsnoertjes, zonne- en/of
leesbrillen, potjes met multivitaminen, zoetjes en pakjes sigaretten. Pennen
van elk zichzelf respecterend facilitaire bedrijf en van alle grote hotelketens
in de wereld. In een ander vak zit de iPad naast een dik pak ongeordende papieren.
Twee of drie mobieltjes, met allemaal een barst in het scherm en de laptop is
onlangs nog gerepareerd na een gevalletje koffieschade.
Collateral damage.
Het is altijd rennen, springen, vliegen, duiken, vallen,
opstaan en weer doorgaan. Zo sneuvelt er wel eens wat.
De
verslaggever heeft één doel en dat is het nieuwsitem of de reportage. Aan de
rest denkt hij niet. Anderen moeten maar nadenken over onzinnigheden als de
verkeersregels, een gezonde lunch of de techniek die nodig is om een
televisieprogramma te realiseren. Zijn enige lifeline is de deadline.
En
weer of geen weer, meneer loopt in dat eeuwige leren jack. Op zijn kekke
krokodillenleren laarsjes met spekgladde zooltjes. Je moet er immers wel een
beetje uitzien als snelle Jelle. The North Face, dat is iets voor het
personeel.
Ondertussen
heeft elke camera- en geluidsman standaard een aantal zaken op zak die het
leven en werken met de sterreporter een stuk aangenamer maken.
De 10
belangrijkste dingen waaraan de cameraploeg altijd moet denken, opdat de verslaggever het
gerust kan vergeten:
10. paracetamol
Meestal is het een kater. Het kan ook komen van slecht eten, weinig
drinken, pure stress of door domme mensen-die-er-niks-van-begrijpen. De
gemiddelde verslaggever heeft sneller last van hoofdpijn dan de rest van
Nederland. Toch moeten ze telkens weer om ibuprofen vragen. Zo'n pillenstrip
zit vast ergens onderin de tas, maar is altijd onvindbaar.
9. telefoonlader
Die hele tas zit vol met snoertjes, maar het meest essentiële snoer zit er
nooit in. Of er ontbreekt een cruciaal stekkertje. Bovendien moet de batterij
drie maal daags opnieuw geladen worden.
8. handschoenen /
regenkleding
Het kleedt lekker af, zo'n leren jas, maar praktisch is anders. En een
paraplu is meestal buitengewoon onhandig tijdens het filmen. Dus een keer of
tien per jaar komt er uit de rugzak van de cameraman een paar handschoenen, een
sjaal en een muts. Of een regenjasje. In eerste instantie wordt het aanbod
altijd afgeslagen, maar even later is het toch wel lekker.
7. kleingeld / opgeladen
chipknip
Natuurlijk is het kleingeld op en de chipknip net even niet opgeladen. En
we hebben haast. Dus...
Geen probleem!
6. het statief
Alleen Mart Smeets is nog van het oude stempel en draagt altijd het
statief. Moderne verslaggevers doen alsof. Die pakken alleen het statief op de
momenten dat er goede sier mee gemaakt kan worden. De rest van de dag lopen ze
weg zonder aan de driepoot te denken. Heel gek. En het valt niet of nauwelijks
op.
5. het callsheet
Zo'n papiertje met daarop alle gegevens van de dag kan handig zijn. Alleen
al voor de juiste namen van de cameraman en geluidsman. Om zo nu en dan heel
even te spieken. Zo hoef je ze niet voortdurend aan te spreken met Hey!
4. koffiebekertjes
Meerijden met de ploeg heeft vele voordelen. De cameraploeg ruimt aan het
eind van de dag de auto uit.
3. Belangrijke
aantekeningen
Het vragenlijstje, het rapport waarover de repo gaat, geheime stukken of
dat mapje met unieke kinderfoto's van de hoofdpersoon, ze liggen vaak nog op de
vorige locatie. Behalve als de geluidsman nog even snel een controlerend rondje
heeft gemaakt.
2. disks
We hebben het nog altijd over 'bandjes', maar het zijn natuurlijk disks. Die
kan je eindeloos hergebruiken en dat is natuurlijk kosten besparend. Maar dan
moet de verslaggever ze wel meenemen. Anders komt uit de camerawagen altijd een
doosje met peperdure, gloedje-nieuwe glimmende disks. Niet erg, hoor. Dat is de
winst van deze jongens.
1. En ehm... Heeft er
iemand een pen te leen?
De pennenverzameling in de tas en auto van de verslaggever, die groeit en
groeit. Want op moment- suprême is de pen altijd foetsie. Net als het pakje
sigaretten. Er zijn zelfs camera- en geluidsmensen die helemaal niet roken,
maar die eens per week een nieuw pakje Marlboro aanschaffen. Alles voor de chaotische
klant. Service van de zaak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.