ken je het verhaal van de freelance cameraman die een brief schreef?

Afgelopen dinsdagmorgen schreef ik een open brief aan Staatssecretaris Wiebes. Die heb ik niet op de bus gedaan, maar rond 14.30 uur op mijn weblog gepost. Direct daarna heb ik op Twitter en Facebook een korte verwijzing naar mijn betoog geplaatst. Vervolgens ben ik de kinderen van school gaan halen en deed social media de rest. Een paar uur later zag ik al dat mijn bericht vele malen was gedeeld. De statistieken van mijn website schoten dwars door het plafond.

Tijdens het koken werd ik gebeld door de redactie van een vooraanstaand televisieprogramma. Ze hadden mijn brief doorgestuurd naar de voorlichter van de Staatssecretaris met een uitnodiging om in de uitzending met mij in discussie te treden. Na dit polsen heb ik overigens niets meer van ze gehoord. Ik neem aan dat Wiebes niet veel trek heeft om met individuele ZZPers in discussie te treden, maar de kans bestaat dat hij, of in elk geval een van zijn directe medewerkers, mijn brief heeft gelezen.

Die avond ging het hard. Voor ik de kinderen naar bed bracht stond de teller op 11.000 lezers, wat voor mij een absoluut record is. Een half uurtje later zat ik al dik over de 15.000 heen. De retweets vlogen me om de oren. Vele reacties stroomden binnen. Die waren, op een enkele na, allemaal begripvol. Veel mensen herkennen zich in mijn verhaal. Ik heb dus de hele avond verknoeid met het staren naar mijn Twitter en Facebook account. Ook de volgende morgen ging het maar door. Iemand van de radio belde. Ook deze redacteur gooide een lijntje uit en dacht dat het wel leuk was als ik met de Staatssecretaris in een uitzending zou zitten. Dat vond ik prima, maar ik wist al dat de kans klein zou zijn.

In de loop van woensdag en donderdag kreeg ik telefoontjes en mailtjes van vier bemiddelingsbureaus die een pasklare oplossing voor mijn probleem in de aanbieding denken te hebben. Allemaal slimme mensen die uiteindelijk geld willen verdienen aan de dolende ZZPer en zijn opdrachtgevers. De goedbedoelde adviezen en complexe juridische constructies vliegen me om de oren. Het valt me op dat heel veel mensen momenteel druk zijn met iets recht breien wat hartstikke krom is.

De drie grootste en belangrijkste opdrachtgevers voor freelance cameramensen in Hilversum hebben positief op mijn actie gereageerd. Zij vinden allemaal dat ik ons verhaal op de juiste wijze heb verwoord. Het is dus geen onzin. Dat bleek ook wel uit de cijfers van mijn blog. Inmiddels hebben meer dan 80.000 mensen de brief gelezen. Daaronder zitten zeker ook Kamerleden, want in het debat dat zij gisterenavond over de wet DBA in de Tweede Kamer voerden werd specifiek gerefereerd aan de freelance cameraman. En hoewel ik niet hoorde dat de oplossing voor alle ZZP-problemen nabij is, was ik toch wel een klein beetje trots.

Over één ding wil ik wel even duidelijk zijn. Ik ben en blijf een goedwillende zelfstandig ondernemer. Dat betekent dat ik in principe niets moet hebben van payrollbedrijven, bemiddelingsbureaus, adviesbureaus, belangengroepen en vakbonden. Ik word geen kartrekker bij een of andere actiegroep. Ik blijf mijn eigen boontjes doppen en doe direct zaken met mijn opdrachtgevers, want dat is volgens mij de kern van zelfstandig ondernemerschap.