Vandaag geen nieuwe episode van het Dagboek van een werkloze ZZP'er, maar mijn column uit Broadcast Magazine. In de reeks Point of View schrijf ik maandelijks over mijn avonturen als cameraman. Deze column heb ik geschreven en ingeleverd vóór de coronacrisis losbarstte. Hij is gepubliceerd in het aprilnummer van BM, die dit weekend bij de abonnees op de mat ligt:
Aan Tafel!
Beau van Erven Dorens probeerde het in september nog even. Hij begon zijn late night talkshow dapper in een Amerikaans decor met een desk en een bankje, maar al na een paar weken liep hij met een meetlint door de studio van Pauw. Dezelfde avond klom hij live in de uitzending van De Wereld Draait Door op de tafel om deze op te meten, nadat Marc-Marie Huijbregts adviseerde om dat bureautje op Marktplaats te zetten. Twee dagen later stond ook in de studio van Beau een grote ovale tafel. Het zou de dynamiek van de gesprekken ten goede komen.
In het buitenland zitten talkshowgasten vaak op een bank of op een stoel, maar in Nederland kiezen praatprogramma’s voor de veiligheid van een tafel. Decorontwerpers hebben de afgelopen jaren heel wat verschillende talkshowtafels afgeleverd. Voetbal Inside, Nieuwsuur, Formule1 Café, Jinek, Buitenhof… Het is me niet gelukt om alle tv-tafels te tellen, maar ergens tussen de vijftien en twintig kom je al gauw. Soms moesten tafels in rap tempo worden gemaakt of aangepast. Andere tafels kennen we al jaren. Het vertrouwde tafelblad van Pauw staat inmiddels in de opslag, maar van het onderstel wordt nog dankbaar gebruik gemaakt bij Op1. Ik hoorde dat deze nieuwe tafel vanwege zijn formaat ‘de landingsbaan’ wordt genoemd. Voor cameramensen is het echter prettig werken, omdat je de ruimte hebt. Bepaalde ‘kenners’ missen weer de intimitiet. Arjan Lubach nam zelfs een verrekijker mee naar de studio om de presentatoren van dichtbij te kunnen zien.
Bij andere programma’s zitten de gasten dichter op elkaar en is het voor cameramensen soms een gevecht op de vierkante millimeter om goede mediumshots te maken. De vorm en het formaat van de talkshowtafels is bepalend. De ene is te klein, de ander te rond. Het helpt niet als er veel personen aan tafel zitten. De lengte en omvang van deze mensen speelt een rol en de vraag of ze precies op hun ‘merkje’ zitten. De presentator mag niet te ver naar voren leunen en hoe verder de camera’s van de tafel af staan, hoe lastiger het wordt. Het maken van een prettig talkshowmedium is een hele wetenschap. Er moet vaak een monitor op de achtergrond te zien zijn en de content daarop is ook nog eens bepalend. Shots die je de ene avond makkelijk kan maken lukken de volgende avond niet. Voor cameramensen en regisseurs is het soms gekmakend als een presentator op het puntje van zijn stoel zit of als een gast opeens gaat hangen.
Helaas moeten we van de meest iconische talkshowtafel uit de Nederlandse omroepgeschiedenis afscheid nemen. Of de tafel van De Wereld Draait Door mooi was, daarover kan je twisten, maar camera technisch was hij uiterst praktisch. Ook het feit dat de gasten per onderwerp aanschoven maakte het visueel lekker behapbaar. Jammer genoeg zal Matthijs van Nieuwkerk de legendarische woorden ‘Aan tafel!’ niet meer dagelijks uitspreken. Ik ga het missen. Niet alleen als kijker, maar ook als cameraman. Hopelijk blijft de tafel bewaard als museumstuk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.