eregalerij

dagboek van een werkloze ZZP’er – nr. 12

dag 15 – eregalerij

Vanmorgen was ik heel vroeg wakker. Tijdens het piekeren heb ik besloten dat ik een kleine eregalerij ga maken, van personen die mij in deze crisistijd echt weten te ontroeren. Het kan gaan om een simpele mededeling waar ik blij van word, een bijzonder aanbod, onverwachte aandacht of directe hulp. Het gaat niet om de grootsheid, maar om het gebaar of het idee. Een simpel Appje of een telefoontje kan al voldoende zijn, zolang de liefde er maar vanaf spat. Het is lastig om dit uit te leggen zonder namen of voorbeelden te noemen, maar het zou ook gek zijn als ik dat wel doe. Dan breng ik die mensen in verlegenheid. Zij bieden hun hulp niet aan voor een stukje reclame, maar omdat ze spontaan willen helpen. Loyaal en recht uit hun hart. 

Het is voor de heldenstatus niet belangrijk of ik wel of geen gebruik maak van het aanbod. Het is meer de combinatie van de persoon, timing en vooral zijn of haar oprechtheid. Ik heb nu een briefje met daarop zes namen. In alle gevallen was ik totaal verrast of zelfs even emotioneel omvergeblazen door de spontane steun. Ze hadden het niet hoeven doen. Het zijn mensen die deugen en die blijkbaar niet naar binnen gekeerd zijn als er een crisis losbarst, maar juist naar buiten. Zij die zich echt bekommeren om een ander. Daar zijn er gelukkig heel veel van, maar ik heb het nu even over mijn eigen individuele lijstje. 

Toch één klein voorbeeld: Ik was gisteren bij de garage voor het wisselen van de winterbanden. Ik kom daar al 15 jaar, heb het altijd leuk met de mannen die daar werken en met de eigenaar in het bijzonder. We spreken over de Formule1, over auto’s, over zaken en over het leven in het algemeen. Zo ook nu. Ik dronk een kop koffie, we maakten een paar slechte grappen en ondertussen werd verderop mijn auto onder handen genomen. Toen die klaar was en ik wilde betalen werd ik lachend de zaak uit gebonjourd. Ik mocht deze keer helemaal niet afrekenen. Of ik gek geworden was. Heel stom, maar met traantjes in de ogen reed ik het terrein af. 

Het is niet zo dat ik al acute geldnood heb. Het gaat hem en mij niet om die paar rotcenten. Dit is een mooi voorbeeld van iemand die graag iets voor anderen wil doen. Daar wordt hij vrolijk van en ik word heel blij van het lieve gebaar. We benne op de wereld om mekaar te hellepe, nietwaar?

Wat ik precies ga doen met mijn kleine galerij weet ik nog niet. De namen en de momenten waarop ze mij de afgelopen weken raakten zal ik niet snel vergeten. Desondanks is het goed dat er nu een lijstje naast mijn bureau hangt. Het herinnert me er aan dat ik moet blijven denken aan anderen. Als je geeft krijg je ook iets terug. En dat is geen simpel heen- en weerverkeer van ik geef jou iets en dan wil ik ook iets van jou terug. Het is veel mooier. Je kan de een iets geven en vervolgens krijg je, op een dag, van heel iemand anders iets terug. Wie goed is, die goed ontmoet. Toch zal ik op een dag mijn persoonlijke helden verrassen. Tijd genoeg om daar over na te denken.