chagrijnig

dagboek van een werkloze ZZP’er – nr. 11

dag 14 – chagrijnig

We zijn vandaag precies twee weken onderweg, sinds het moment waarop premier Rutte de eerste grote maatregelen aankondigde om verspreiding van coronavirus tegen te gaan. Het gaat nog wel even duren, vrees ik. Met een beetje mazzel wordt het leven in juni weer normaal. Ik denk dat pas aan het eind van de zomer het werk weer een beetje aantrekt voor freelance cameramensen zoals ik. Dan zijn we vijf maanden verder. Van dat idee word ik verdrietig. Ik heb er nu al schoon genoeg van. Ik wil geen huisman zijn, ik heb geen zin om docent te spelen, ik wil geen uitkering aanvragen en ik wil ook geen ander baantje, maar ik ben vooral hélémaal klaar met die constante diarree van deprimerend nieuws over dat stomme virus. Inmiddels weet ik wel dat we 1,5 meter uit elkaar moeten blijven. Dat hoeft je mij geen 388 keer per dag in te peperen. Bovendien verdient de eerste die succesvol boodschappen heeft gedaan zónder ook maar één overtreding op die 1,5 meter regel, een eervolle vermelding in het Guinness Book of Records. 

Ja, het spijt me mensen. Ik heb vandaag geen goede dag. Hoe zeer ik ook positief, opgewekt en strijdbaar wil zijn; het lukt me even niet. Mag dat? Hopelijk morgen weer. 

Ik baal van mijn telefoonverslaving en zit toch de hele dag te scrollen langs al die zinloze berichtjes op Facebook, Twitter en LinkedIn. Tot overmaat van ramp zit ik ook in allerlei Appgroepen die ik niet kan of wil verlaten, maar waar zo nu en dan de oenigheid vanaf druipt… 

Als we nou eens afspreken dat je alleen iets mag plaatsen op social media als je zelf creatief bent geweest. Dus een mooie foto, een gedicht, een tekening, een fotomontage, een goede grap, een mooi verhaal of een scherpe observatie, allemaal prima, maar als je het niet zelf gemaakt hebt, dan mag het niet. Laten we het delen van berichten gewoon verbieden. Dat zou een hoop ergernis schelen! Laten we toch stoppen met het verspreiden van clickbait berichten, afschrikwekkende plaatjes, ongenuanceerde meningen, bangmakerijtjes, kansloze petities, waarschuwingen om te laten zien hoe goed we zelf bezig zijn en (voor)oordelen waar niemand iets mee opschiet. 

Natuurlijk mag je kritisch zijn op de overheid en je medemens, maar geef daar dan zelf een originele draai aan in plaats van het doorsturen van foto’s die op het strand of op een markt zijn gemaakt door iemand die je niet kent, waarvan je niet zeker weet wanneer ze zijn gemaakt en met welke telelens. Stop alsjeblieft met het delen van (nep)berichten uit het buitenland en vergelijkingsstaatjes waarvan wij leken helemaal geen idee hebben hoe we ze moeten interpreteren. 

Laten we het nemen van beslissingen overlaten aan de mensen die beschikken over de juiste informatie en de kennis hebben om deze informatie ook op waarde in te schatten. Onze leiders moeten in deze crisistijd moeilijke keuzes maken. Ze worstelen met duivelse dilemma’s en niet iedere beslissing zal de beste zijn. Er zijn meerdere wegen die je in kan slaan, maar van de meeste wegen weet niemand precies hoe ze lopen of waar ze uitkomen. Dat zelfs de deskundigen het niet altijd met elkaar eens zijn geeft maar aan hoe complex deze situatie is. Wie zijn wij dan om allerlei ongefundeerde meningen te poepen en in deze fase al oordelen te vellen? Laten we voor de verandering maar eens geduldig afwachten. Het enige wat we wel kunnen doen is creatief zijn. Maak een bloemstuk, een schilderij, ga batikken, kantklossen, strijkkralen, loomen, bedenk een verhaal, schrijf een lied of maak eens een foto vanuit een ander perspectief. En laat mij vandaag verder maar even met rust.