track camera

 

Achter de camera’s, die langs het circuit staan opgesteld voor de wereldwijde televisie-uitzendingen van de Formule 1, is van glitter en glamour geen sprake. De operators staan op kleine platformpjes, achter een stevig hek en met slechts een beetje beschutting, tegen zon, wind of regen, van een paar zeilen die ze zelf hebben opgehangen. Het zijn lange dagen. Niet zelden gaat de wekker tussen vijf en half zes. Voor dag en dauw vertrekt de bus bij het hotel. Op vrijdag, zaterdag en zondag worden ze voor acht uur al gedropt op hun positie langs de baan en pas rond half zeven ’s avonds komen de busjes terug om ze weer op te pikken. Rond het middaguur wordt een warme lunch bezorgd. Dat is nieuw en pure luxe in de ogen van de operators die dit werk al jaren doen. In een kleine koeltas hebben ze wat drankjes, een banaantje, een yoghurtje en enkele mueslirepen om de dag verder door te komen. 

De hele dag staan ze op hun poten en volgen ze de raceauto’s die voorbijrazen. Formule 3, Formule 2, Porsche Supercup en natuurlijk de Formule 1. Ook als het rode lampje in de zoeker niet brandt, moeten ze zo geconcentreerd mogelijk blijven meebewegen. Je weet immers nooit wanneer er eentje van de baan stuitert. Alles wordt opgenomen. Elke camera langs de baan, iedere onboardcamera en alle camera’s in de pits. Tussen de verschillende onderdelen kunnen ze even zitten op een camerakist of naar een Dixi lopen. Pas na afloop, in de bus naar het hotel, spreken ze hun collega’s weer, al zijn ze vaak zo uitgeblust dat iedereen dan een beetje voor zich uit zit te staren. 

Ik heb de afgelopen weken veel respect gekregen voor de collega’s die de Formule 1 in beeld brengen. Twee weekenden mocht ik mee met de enorme crew die de ‘worldfeed’ verzorgt. Het zijn voornamelijk Engelsen en een paar verdwaalde Italianen. Zij doen dit met elkaar al jaren en de meesten doen er niet veel andere klussen naast. Het hele jaar reizen ze van circuit naar circuit. Alles wat ze nodig hebben nemen ze zelf mee in grote vliegtuigcontainers. De camera’s, alle kabels, een enorme tent vol moderne techniek en zelfs de steigertjes waarop de cameramensen langs de baan staan. Het is super interessant om van binnenuit te zien hoe deze gigantische operatie in zijn werk gaat. Alles gaat razendsnel. Zelfs het loopje van de bus naar het tv compound. Als je even niet oplet zijn ze alweer gevlogen. Om eerlijk te zijn was ik na Spa en Zandvoort dan ook compleet gesloopt. Het tempo, de stress, lange dagen, de hectiek in de intercom, alle herrie en drukte om me heen…

Maar mij hoor je zeker niet klagen. Het is super tof dat ik na mijn debuut in 2021 weer teruggevraagd ben. Dit is de crème de la crème van de autosport en ook televisie-technisch ligt de lat heel hoog. Miljoenen mensen over de hele wereld kijken mee. Voor zover ik weet is dit het grootste rondreizende tv-circus van de wereld. Het is een hele kluif om mee te draaien in dit team van specialisten. Zij kennen àlle kneepjes van het vak, zien mijlenver van tevoren aankomen wanneer er iemand van de baan gaat schieten en kennen niet alleen de sterren van de Formule 1, maar ook het hele rijdersveld van de andere raceklassen die voorbijrazen. 

Tijdens de live-uitzendingen gaat het vooral om communicatie. Dat gaat er heel anders aan toe dan bij alle andere sporten die ik ooit gefilmd heb. Er zijn twee regisseurs. Eentje voor alle camera’s langs de baan. Dat noemen ze de ‘trackdirector’. Hij is aanwezig op het circuit en heeft direct contact met alle camera operators. Het zijn er gemiddeld een stuk of vijfentwintig. Daarnaast heb je de eindregisseur en die zit tegenwoordig in de Engelse thuisbasis van de Formule1, naast een klein vliegveld in Biggin Hill. Hij schakelt op afstand tussen de ‘trackfeed’, de camera’s in de pitlane, een helikopter, de flycam en alle onboards. Ook bepaalt hij welke herhalingen er getoond moeten worden en voegen ze daar alle graphics toe. 

De twee regisseurs hebben allebei iemand naast zich, die in overleg kiezen welke gevechten op de baan of verhalen in de pitlane belangrijk zijn voor de uitzending. Alle vier die stemmen hoor je als camera operator via je koptelefoon en dat is behoorlijk druk op spannende momenten. Zeker bij de start en wanneer er veel gekke dingen tegelijk gebeuren. Het gaat van het ene gevecht naar het andere en dus moet je achter de camera precies weten waar ze zitten en welke rijders gevolgd moeten worden. Het is zeker niet zo dat je altijd met de eerste mee kan zwiepen. Bovendien rijden ze op een korte baan, als die in Zandvoort, al heel snel door elkaar. Dan komen ze niet meer in de juiste volgorde aan je neus voorbij.

De cue’s die de regisseurs geven zijn gelukkig meestal superduidelijk. Bovendien kan je ‘extern’ kijken. Door op een knopje te drukken zie je in de zoeker welk beeld er in de uitzending is. Zo kan je kijken welke auto’s gevolgd worden door de camera’s die voor je staan. Dat helpt enorm, maar het blijft snel schakelen.

De kick is groot als het uiteindelijk allemaal klaar is en goed is gegaan.

 

Inmiddels is die hele crew alweer volop in actie op het circuit van het Italiaanse Monza. Zondagmiddag lig ik lekker op de bank met een biertje. Ik zal met plezier, maar vooral ook met veel waardering naar hun fantastische beelden kijken.