KL 1613 (Amsterdam – Istanbul). Vrijwel direct nadat ik mijn eerste stapjes had gezet in de wereld die Formule1 heet, kreeg ik van mijn nieuwe vrienden een abonnement op het blad RaceReport. Ongeveer zes jaar lang heb ik veel plezier beleefd aan dit geweldige cadeau. Naar mate ik vaker met autosport in aanraking kwam, raakte ik ook meer en meer verslingerd aan het tijdschrift.
Vanaf dit jaar is alles anders. RaceReport is overgenomen door Formule1 en in feite bestaat mijn favoriete autosportblad niet meer. Met de overname is ook mijn abonnement stopgezet en ik moet eerlijk bekennen dat ik geen behoefte heb om het zelf te verlengen. Ik koop regelmatig een los nummer als ik het ergens kan vinden. Bijvoorbeeld op Schiphol.
Hoog in de lucht bereid ik me voor op wat dit weekend komen gaat, verdiep me in de verhalen van races die ik gemist heb en kijk vooral vol verbazing naar de plaatjes. Ik weet niet wie ze uitzoekt, maar hij of zij heeft hetzelfde gevoel voor beeld als Stevie Wonder.
In de RaceReport stond de fotografie centraal, maar het fusieblad heeft die filosofie kennelijk losgelaten.
Het is een trend die bij meer bladen te zien is.
Eigen fotografen worden langzaam maar zeker vervangen door grote persbureau's. Het is een centenkwestie, maar ook een gebrek aan liefde voor vormgeving, kijk op compositie en licht of enig benul van beeldinhoud.
Iedereen kan tegenwoordig fotograferen met zijn telefoon of een digitaal prul, maar dat wil nog niet zeggen dat alle foto's mooi zijn. Het blijft een vak waarin de besten zich kunnen onderscheiden. De norm voor een tijdschrift zou moeten zijn dat er alleen foto's in komen die de gemiddelde lezer niet zelf kan maken. In Formule1 heb ik even geteld en kom ik al gauw op 25 kiekjes die ook gemaakt zouden kunnen zijn door Jasper, mijn neefje van 5.
Formule1 / RaceReport heeft de beschikking over twee eigen fotografen, die in het verleden bewezen hebben bijzonder creatieve plaatjes te kunnen schieten. Toch gebruiken de makers van het blad veel materiaal van een persbureau. Foto's die nieteens bijzonder zijn.
Het probleem zit volgens mij bij de personen die selecteren, bewerken en voor de opmaak zorgen. Zij dienen verstand van zaken te hebben, maar dat is bij een aantal tijdschriften en kranten niet meer aan de orde.
Maar je verkoopt geen mannenblad met foto's van bierbuiken, met spreads van crashes die door de nietjes onduidelijk worden of met foto's die een gemiddelde amateur vanaf de tribune ook kan maken. De rubrieken 'Gallery' en 'Dit zagen we ook nog' zouden juist het visitekaartje van zo'n blad moeten zijn, maar het lijkt alsof ze tegenwoordig worden samengesteld door de koffiejuffrouw van Sanoma.
Ik word al onrustig als ik naar de voorkant van het blad kijk.
Het oog wil ook wat!
Vanaf dit jaar is alles anders. RaceReport is overgenomen door Formule1 en in feite bestaat mijn favoriete autosportblad niet meer. Met de overname is ook mijn abonnement stopgezet en ik moet eerlijk bekennen dat ik geen behoefte heb om het zelf te verlengen. Ik koop regelmatig een los nummer als ik het ergens kan vinden. Bijvoorbeeld op Schiphol.
Hoog in de lucht bereid ik me voor op wat dit weekend komen gaat, verdiep me in de verhalen van races die ik gemist heb en kijk vooral vol verbazing naar de plaatjes. Ik weet niet wie ze uitzoekt, maar hij of zij heeft hetzelfde gevoel voor beeld als Stevie Wonder.
In de RaceReport stond de fotografie centraal, maar het fusieblad heeft die filosofie kennelijk losgelaten.
Het is een trend die bij meer bladen te zien is.
Eigen fotografen worden langzaam maar zeker vervangen door grote persbureau's. Het is een centenkwestie, maar ook een gebrek aan liefde voor vormgeving, kijk op compositie en licht of enig benul van beeldinhoud.
Iedereen kan tegenwoordig fotograferen met zijn telefoon of een digitaal prul, maar dat wil nog niet zeggen dat alle foto's mooi zijn. Het blijft een vak waarin de besten zich kunnen onderscheiden. De norm voor een tijdschrift zou moeten zijn dat er alleen foto's in komen die de gemiddelde lezer niet zelf kan maken. In Formule1 heb ik even geteld en kom ik al gauw op 25 kiekjes die ook gemaakt zouden kunnen zijn door Jasper, mijn neefje van 5.
Formule1 / RaceReport heeft de beschikking over twee eigen fotografen, die in het verleden bewezen hebben bijzonder creatieve plaatjes te kunnen schieten. Toch gebruiken de makers van het blad veel materiaal van een persbureau. Foto's die nieteens bijzonder zijn.
Het probleem zit volgens mij bij de personen die selecteren, bewerken en voor de opmaak zorgen. Zij dienen verstand van zaken te hebben, maar dat is bij een aantal tijdschriften en kranten niet meer aan de orde.
Maar je verkoopt geen mannenblad met foto's van bierbuiken, met spreads van crashes die door de nietjes onduidelijk worden of met foto's die een gemiddelde amateur vanaf de tribune ook kan maken. De rubrieken 'Gallery' en 'Dit zagen we ook nog' zouden juist het visitekaartje van zo'n blad moeten zijn, maar het lijkt alsof ze tegenwoordig worden samengesteld door de koffiejuffrouw van Sanoma.
Ik word al onrustig als ik naar de voorkant van het blad kijk.
Het oog wil ook wat!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.