Hilversum. John en Michiel. Twee Mollen* die ons het afgelopen jaar hebben laten zien dat geluk niet te koop is. In ieder geval niet in Nederland. De een begon een televisiestation, de ander kocht zijn Formule1-team. En nu is het avontuur voorbij. De dromen van deze twee rijke mannetjes ploffen voor het oog van de natie.
Ze proberen allebei te redden wat er te redden valt. Op zijn minst hun reputatie en dat is nog knap lastig. Om te beginnen is het de schuld van de media. Die hebben de publieke opinie negatief beïnvloed waardoor kijkcijfers niet wilden stijgen en een aandelenkoers daalde. De Mollen vinden dat je kennelijk niet boven het maaiveld uit mag steken; ik denk dat ze zich niet helemaal realiseerden dat je dan een hoge boom bent.
Beide heren ken ik niet persoonlijk. Michiel zeg ik vriendelijk goedendag als ik hem zie, John heb ik volgens mij nog nooit ontmoet. Laat staan dat ik in hun portemonnee kan kijken of weet wat de filosofie was achter de mislukte ondernemingen. Feit is dat ze hun nek hebben uitgestoken. Maar hoe moeilijk is dat als je bijna stikt in het geld?
Toch is het televisiestation mislukt en staat het raceteam op de rand van een diepe afgrond, omdat de heertjes het té graag wilden hebben-hebben-hebben. Waarschijnlijk is er niet lang genoeg nagedacht over het waarom en hoe. Toch is het heel normaal dat je even nadenkt voor je geld uitgeeft, ook als je Mol heet. Het bewijs wordt op een dag als vandaag zichtbaar. Voor wie het niet wil geloven: zet hem maar op 10. Of 8.
Ik zie Michiel Mol nog het paddock op lopen. Zondagmorgen, 10 september 2006. Nog geen jaar geleden. Trots als een pauw. Het was nog vroeg en de zon scheen. De massaal toegestroomde pers stond niet bij de ingang voor de nieuwe koper van het Midland team, maar voor Michael Schumacher die deze dag zijn vertrek zou aankondigen. Het kon Mol en zijn nieuwe vriendje Muller niet deren. Hij droomde zich een weg langs alle fotografen richting de raceauto's die hij de avond er voor op afbetaling had gekocht. Achter hem familie en wannabe vrienden, die weer gevolgd werden door meisjes met grote dozen waarin hippe witte overhemden zaten, geborduurd met zwarte letters Spyker. Een uur later presenteerde Michiel Mol zijn nieuwe hebbedingetje en niemand in de gammele tent was echt kritisch.
En ik herinner me ook nog levendig de eerste uitzending van Talpa. Twee jaar geleden, op zaterdag 13 augustus. Ik was thuis gebleven voor dit unieke stukje televisiegeschiedenis. Na die avond heb ik nooit meer zo lang achter elkaar naar de zender van John gekeken. Het enige programma waarvoor ik naar Tien overschakelde was de politieserie Van Speijk, waarvan ik hoop dat RTL er mee door gaat. Maar nu terug naar Linda en Beau die in een slecht gemaakt programma zaten op te scheppen over de ongekende mogelijkheden van het speeltje van de Mol.
Ik ben niet helderziend, maar in beide gevallen zag ik mijlenver van te voren aankomen dat het niet goed zou gaan met deze twee geldverslindende avonturen. Ik heb dan ook nooit begrepen hoe het kan dat types als Mol en Mol, die zoveel geld hebben dat ze zich kunnen laten voorlichten door de aller-deskundigste deskundigen, het niet zagen of wilden zien. Waarschijnlijk omdat ze niet op advies zaten te wachten. Wie spreekt dit soort figuren tegen? Naar wie luister je als je zwemt in het geld? Alleen naar oom Dagobert misschien.
Nu schrikken ze wakker en grijpen ze wel in. Opeens zien Mol en Mol het licht. Ze ontwaken uit hun dromen, wellicht geholpen door slimme boekhouders die voorspellen dat het vermogen op een dag weg is. Opperdepop. Dat is natuurlijk een nachtmerrie voor Mollen, terwijl ik zou zeggen: 'Ga door!'
Als je echt ballen hebt, en zo vreselijk veel pingping dat je half Soedan uit de stront kan trekken, dan moet je ook koste wat kost doorgaan om je droom te verwezenlijken. Zelf doen. Laat dan ook zien dat je het kan en neem het risico alles te verliezen.
Nu lijkt het er toch even op dat de Mollen stoppen. Tien wordt 8 en Spyker verdwijnt. Dat is natuurlijk doodzonde. Alle investeringen over de balk. Poen waar je zulke mooie dingen mee kan doen. Als ik zo veel geld had zou ik een televisiestation beginnen of in een gekke bui een raceteam kopen. Prachtig. Heerlijk om over te dromen.
Ze proberen allebei te redden wat er te redden valt. Op zijn minst hun reputatie en dat is nog knap lastig. Om te beginnen is het de schuld van de media. Die hebben de publieke opinie negatief beïnvloed waardoor kijkcijfers niet wilden stijgen en een aandelenkoers daalde. De Mollen vinden dat je kennelijk niet boven het maaiveld uit mag steken; ik denk dat ze zich niet helemaal realiseerden dat je dan een hoge boom bent.
Beide heren ken ik niet persoonlijk. Michiel zeg ik vriendelijk goedendag als ik hem zie, John heb ik volgens mij nog nooit ontmoet. Laat staan dat ik in hun portemonnee kan kijken of weet wat de filosofie was achter de mislukte ondernemingen. Feit is dat ze hun nek hebben uitgestoken. Maar hoe moeilijk is dat als je bijna stikt in het geld?
Toch is het televisiestation mislukt en staat het raceteam op de rand van een diepe afgrond, omdat de heertjes het té graag wilden hebben-hebben-hebben. Waarschijnlijk is er niet lang genoeg nagedacht over het waarom en hoe. Toch is het heel normaal dat je even nadenkt voor je geld uitgeeft, ook als je Mol heet. Het bewijs wordt op een dag als vandaag zichtbaar. Voor wie het niet wil geloven: zet hem maar op 10. Of 8.
Ik zie Michiel Mol nog het paddock op lopen. Zondagmorgen, 10 september 2006. Nog geen jaar geleden. Trots als een pauw. Het was nog vroeg en de zon scheen. De massaal toegestroomde pers stond niet bij de ingang voor de nieuwe koper van het Midland team, maar voor Michael Schumacher die deze dag zijn vertrek zou aankondigen. Het kon Mol en zijn nieuwe vriendje Muller niet deren. Hij droomde zich een weg langs alle fotografen richting de raceauto's die hij de avond er voor op afbetaling had gekocht. Achter hem familie en wannabe vrienden, die weer gevolgd werden door meisjes met grote dozen waarin hippe witte overhemden zaten, geborduurd met zwarte letters Spyker. Een uur later presenteerde Michiel Mol zijn nieuwe hebbedingetje en niemand in de gammele tent was echt kritisch.
En ik herinner me ook nog levendig de eerste uitzending van Talpa. Twee jaar geleden, op zaterdag 13 augustus. Ik was thuis gebleven voor dit unieke stukje televisiegeschiedenis. Na die avond heb ik nooit meer zo lang achter elkaar naar de zender van John gekeken. Het enige programma waarvoor ik naar Tien overschakelde was de politieserie Van Speijk, waarvan ik hoop dat RTL er mee door gaat. Maar nu terug naar Linda en Beau die in een slecht gemaakt programma zaten op te scheppen over de ongekende mogelijkheden van het speeltje van de Mol.
Ik ben niet helderziend, maar in beide gevallen zag ik mijlenver van te voren aankomen dat het niet goed zou gaan met deze twee geldverslindende avonturen. Ik heb dan ook nooit begrepen hoe het kan dat types als Mol en Mol, die zoveel geld hebben dat ze zich kunnen laten voorlichten door de aller-deskundigste deskundigen, het niet zagen of wilden zien. Waarschijnlijk omdat ze niet op advies zaten te wachten. Wie spreekt dit soort figuren tegen? Naar wie luister je als je zwemt in het geld? Alleen naar oom Dagobert misschien.
Nu schrikken ze wakker en grijpen ze wel in. Opeens zien Mol en Mol het licht. Ze ontwaken uit hun dromen, wellicht geholpen door slimme boekhouders die voorspellen dat het vermogen op een dag weg is. Opperdepop. Dat is natuurlijk een nachtmerrie voor Mollen, terwijl ik zou zeggen: 'Ga door!'
Als je echt ballen hebt, en zo vreselijk veel pingping dat je half Soedan uit de stront kan trekken, dan moet je ook koste wat kost doorgaan om je droom te verwezenlijken. Zelf doen. Laat dan ook zien dat je het kan en neem het risico alles te verliezen.
Nu lijkt het er toch even op dat de Mollen stoppen. Tien wordt 8 en Spyker verdwijnt. Dat is natuurlijk doodzonde. Alle investeringen over de balk. Poen waar je zulke mooie dingen mee kan doen. Als ik zo veel geld had zou ik een televisiestation beginnen of in een gekke bui een raceteam kopen. Prachtig. Heerlijk om over te dromen.
(*) volgens Van Dale:
mollen, 1 dood, van kant maken; 2 stuk maken, vernielen.
Wie is de mol.....?
BeantwoordenVerwijderen1 ding scheelt, een echte mol kruipt in zijn eigen hol om zijn doel te bereiken....
BeantwoordenVerwijderen