metro

De Meern. In de file heb ik me vaak genoeg afgevraagd waarom die andere mensen niet met de trein gaan, zodat ik lekker door kan rijden. Deze week heb ik echter ontdekt dat Nederland al massaal met het openbaar vervoer reist. 
Er stond een stukje over mij en mijn werk in het gratis dagblad Metro en het aantal reacties daarop was overweldigend. Kennelijk heb ik meer OV-vrienden dan ik dacht. Vanaf zeven uur ‘s ochtends stroomden de grappig bedoelde sms-berichtjes aan de lopende band binnen. Nooit geweten dat zoveel kennissen die krant lezen.
De voorlichters en adviseurs in mijn omgeving vonden het een goede publiciteitsstunt. Zeker in het licht van mijn aanstaand freelancerschap. Twee boden direct hun diensten aan, terwijl uit het artikel zou kunnen blijken dat ik mijn eigen boontjes redelijk kan doppen. Bovendien is Kay weer beschikbaar dus als ik een PR adviseur nodig heb, dan weet ik het wel.
De tandarts vond het vooral prettig om weer eens iets van me te horen. Ik realiseerde me direct dat ik drie weken geleden ben vergeten om te reageren op een eerdere sms van mijn goede oude vriend. 
Mijn vader heeft half Limburg gezien in zijn zoektocht naar een laatste exemplaar. Hoewel ik betwijfel of het iets te maken heeft met mijn interview was hij duidelijk te laat. Op de stations van Geleen en Sittard moet een ware run op de Metro zijn geweest.
Zelf was ik wel blij met de inhoud van het artikel. Het is altijd de vraag wat bij een journalist blijft hangen na afloop van een interview. In dit geval was ik duidelijk geweest, verstond de vriendelijke dame van Metro haar vak of was het een combinatie van beiden. Alleen had de vormgever een potje gemaakt van de vijf keuzes die aan mij waren voorgelegd. Drie van de vijf had hij foutief ingevuld. Maar doet dat er toe?
Rest alleen de vraag of het toeval was dat ik uitgerekend op deze dag met een verhaal in de krant stond. Het antwoord is simpelweg JA! Ik heb alleen handig gebruik gemaakt van deze gelegenheid om te verkondigen dat ik voornemens ben om te gaan freelancen.
De carrière-redactie van Metro had de VARA benaderd en de afdeling communicatie kwam, via de sympathieke eindredacteur van mijn favoriete natuurprogramma, bij mij terecht. En ik ben ijdel genoeg om graag interviews af te geven. Zeker als het relatief onschuldig is en over de liefde voor het vak moet gaan.

Voor iedereen die het gemist heeft : www.readmetro.com. Klik op de Nederlandse versie, ga naar de editie van 1 december en download de PDF. Op bladzijde 29 vind je het betreffende artikel.