privé

Mijn doel is bereikt. Na zeventien jaar ploeteren in Omroepland heb ik het eindelijk voor elkaar. Een lang gekoesterde wens is uitgekomen! Een hogere trede bestaat niet; leuker wordt het niet meer.

Feitelijk kan ik met pensioen. Doe ik niet, maar het zou kunnen.

Ik ben behoorlijk in de gloria met het sms-bericht dat ik eerder deze week van mijn vriend Jeroen M. uit het hoge noorden kreeg. Hij had het blaadje niet zelf bij de kapper gelezen, maar hij was getipt door zijn moeder. Tuurlijk. Alsof het mij iets kan schelen dat hij de vakbladen leest. Sterker nog; nu ben ik erg blij met de tip (van de moeder van Jeroen M.). Pagina 67 én pagina 69. Ik sta zelfs drie keer in...

...in de Privé!

Geweldig, toch?!

Eerst dacht ik nog dat het ging over de roddel dat ik een week met Doutzen Kroes op Texel zou zijn geweest. Later vreesde ik dat mijn geheime relatie met Anna Drijver was uitgelekt.

Of zou het die nacht in Venezuela betreffen, waarin ik het bed heb gedeeld met Rob Kamphues? Misschien waren ze er achter gekomen dat Yvon Jaspers mij ooit uitmaakte voor Lambik. Of wisten ze van het pinkfietsen met Boudewijn Büch? Verhalen genoeg. Als ik écht beroemd was, zou Evert Santegoeds zo een heel nummer aan mij kunnen wijden. Zeker met hun vergaande fantasie en het absurde gevoel voor humor van de roddelpers.

Hoe ik Menno Bentveld ooit achter liet in een sneeuwhol, terwijl ik zelf met een helikopter terug vloog naar een luxe hotel. De wilde avond die ik beleefde met Theodor Holman, Chazia Mourali en Sascha de Boer in Schiller. De vrije trap van Ronald Koeman die recht op mijn neus eindigde. De scène in het pashokje met Lisa Wade. Bordeelbezoek met Ton van Royen...

Ach, ik vergeet waarschijnlijk meer dan de helft. Allemaal onschuldige verhalen die door een beetje roddeljournalist opgepookt kunnen worden tot moddervette story’s.

Maar wat staat er dan in de Privé van deze week? En dan met name op pagina 67 en pagina 69? Ik vroeg het mij ook af op weg naar Kees, mijn vaste bladenman. Aangekomen in de winkel moest ik nog een oud vrouwtje aan de kant duwen om een van de laatste exemplaren te pakken te krijgen. Vlug bladerde ik naar de genoemde bladzijden. En daar zag ik het al. Ik had het kunnen weten...

Foto’s van Koninginnedag in Thorn. En wie heel goed kan kijken (en dat kan ik!) ziet gelijk een kale knikker in blauw overhemd, met op zijn nek een loodzware camera. Dat ben ik. Drie zoekplaatjes, maar ik sta er inderdaad in. In de Privé van de afgelopen week.

Hiep hiep hoera!

(uit de Privé)

Een mooiere foto kreeg ik vanavond echter van collega Martijn, die zijn camera op 30 april in de handen van een assistent had gedrukt. En die camera-assistent moet gelijk door naar de cameraopleiding, want die heeft in ieder geval gevoel voor beeld(verhalen). Hij heeft wat mij betreft een alleszeggende foto gemaakt, daar in Thorn. Een foto waar ik stiekem meer plezier om heb, dan om die ‘fifteen pixels of fame’ in de Privé.

(foto: Joost Blanckaert)