woensdag 10 augustus 2011

de vlieger


Op het strandje staat een vader. Hij heeft de touwtjes in handen. De zon schijnt op zijn bolletje. Volg het lijntje en je komt bij zoonlief. Die moet de vlieger in de lucht houden. Het kind begrijpt nog niet helemaal wat ondersteboven is, om over windrichting maar te zwijgen.
De vlieger heeft het mannetje van zijn tante gekregen. Voor zijn verjaardag, een paar maanden geleden. Vandaag wordt het vrolijke zonnetje voor het eerst opgelaten. Door papa. In Zuid Frankrijk. Om precies te zijn bij Lac de Laouzas. Tussen de bergen, wat de wind onvoorspelbaar maakt.
Nu vliegt de klassieke vlieger tien meter boven een gespierde Fransoos, die angstvallig omhoog kijkt en twijfelt of hij hier zal blijven liggen. Hij geeft niet om schaduw in de vorm van een wiebertje, om spelende kinderen en om vallende vliegers.
De zoon van de vliegeraar heeft kennelijk niet zo veel met vliegende vliegers. Hij speelt inmiddels met schepje, emmer en zand. Het mannetje kijkt niet meer omhoog.
Voor wie vliegert vader nog?
Vooral voor zijn eigen lol. Het is voor het eerst in zijn 39-jarig bestaan dat hij met enig succes een vlieger hoog houdt. Tot de wind vrij plotseling gaat liggen. De vlieger fladdert nog even. Rennen helpt niet meer. Het is meer dat de piloot op slippers nog enigszins probeert te beïnvloeden waar hij zijn toestel laat crashen. Dat is een kansloze missie.
Mayday mayday.
Geheel per ongeluk ploft de vallende zon vlak naast (en een beetje op) het pubermeisje met sexy bikini dat overduidelijk voor het laatst met haar ouders op vakantie is. Mooi meegenomen.
Toeval. Wat niemand gelooft.



2 opmerkingen:

Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.