Dappere persfotografen staken vandaag voor een beter tarief. Ze eisen meer geld voor hun foto’s en zeggenschap over hun auteursrecht. In De Volkskrant lees ik dat een freelance fotograaf € 42,- per geplaatste foto krijgt. Hoe je daar van kan leven begrijp ik niet, want het betekent dat fotocollega’s die ik bijvoorbeeld langs de lijn bij een voetbalwedstrijd tegenkom soms nog geen vijftig euro krijgen voor een avond of middag werk.
De Volkskrant is ook zo eerlijk om ook haar eigen beleid ten aanzien van fotografen te publiceren. Ze schrijven dat fotografie heel belangrijk is voor de krant en dat ze er veel geld aan uitgeven, maar uit € 145,- per klus of € 260,- voor een dag spreekt niet bepaald liefde voor de fotografen. Daar kan je als ZZP’er niet gezond van leven. Laat staan investeren in je onderneming, reserveren voor mindere tijden, een goede arbeidsongeschiktheidsverzekering betalen of iets regelen voor je pensioen.
Online is het helemaal het wilde westen als het gaat om fotografie. De meeste websites hebben nauwelijks budget voor fotografen, maar willen wel bij elk artikel een of meerdere plaatjes. Zij maken vaak gebruik van spotgoedkope stockfoto’s, ze jatten wat er te jatten valt of ze betalen bedragen waarvoor je in Bangladesh niet eens een T-shirt kan laten naaien. Op die manier wordt fotojournalistiek steeds meer een bijbaan. Mensen die echt kunnen fotograferen storten zich op commerciële opdrachten en de beunhazen blijven over.
Het komt al geregeld voor dat ik achter het doel bij een voetbalwedstrijd mensen met klikklakcamera’s betrap die er meer uitzien als fan dan als fotograaf. Ook bij andere evenementen lopen steeds vaker zolderkamerartiesten met een accreditatie. Het komt de kwaliteit van de fotografie niet ten goede. Bovendien is het wachten op de eerste serieuze incidenten met mensen die totaal niet weten waar ze mee bezig zijn en die daar dan ook nog eens totaal onverzekerd rondlopen. De dag waarop medeplichtige of schuldige opdrachtgevers achter hun oren zullen krabben komt dichterbij.
Het is geen beschermd beroep en dus kan iedereen met een toestel zichzelf fotograaf noemen. Dat helpt niet. Veel incompetente beeldboeren realiseren zich totaal niet dat ze ook de echte professionals mee omlaag trekken. Types die blij zijn met een naamsvermelding of een boekenbon bederven de markt. Ook vandaag en morgen zal je zien dat er beelden zijn van alle gebeurtenissen en evenementen, omdat er altijd klojo's zijn die uitsluitend aan de korte termijn denken. Toch denk ik dat de actievoerende fotografen terecht een punt maken. Opdrachtgevers moeten gewoon serieus betalen voor het beeld waarmee ze hun verhalen verkopen en meer selecteren op basis van kwaliteit. Iedereen weet dat je een goede schilder of loodgieter niet voor minder dan € 40,- per uur kan krijgen. Dat zou ook voor persfotografie een heel normaal basistarief kunnen zijn. Pas dan kan een fulltime fotograaf zijn apparatuur, auto, hypotheek, verzekeringen en pensioen bij elkaar verdienen.
Ik steun de protesterende fotografen van harte en wens ze veel succes in deze moeilijke, maar dappere strijd. Vooral omdat ik het ontzettend jammer vindt dat we steeds vaker worden geconfronteerd met slechte kiekjes in kranten, tijdschriften en op websites, terwijl goede fotografie zo ontzettend belangrijk is voor ons wereldbeeld. Echte mooie foto’s zijn kunstwerkjes. Daar kijk ik graag naar en ik kan heel erg genieten van een mooie foto. Het is zaak dat we de kunstenaars die zulke fantastische beelden kunnen maken in het zadel houden. Laten we de echte fotografen serieus nemen en ook eens naar ze luisteren!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.