dagboek - ZZP’er in crisistijd
(nr. 20 / dag 37)
Ik ben niet goed in ruzie maken. Dat blijkt maar weer, want ik had ruzie en heb het afgelegd. Het was geen ordinaire ruzie, hoor. Eerder een soort kinderlijke ruzie. Zo eentje van:
“Jij…”
“Nee jij.”
“Nee jij!”
“Nee jij-ij…”
En toen heb ik toegegeven. Ik vind het heel slecht van mezelf, maar het kon niet anders. Met sommige mensen moet je nou eenmaal niet te lang ruzie maken. Als ZZP’er kan ik me dat helemaal niet veroorloven en zeker niet in deze tijd.
Het is een simpel en overzichtelijk verhaal. Dat is altijd fijn in het geval van een ruzie. Dus geen midden-oostenconflict. Integendeel. Ik zal het uitleggen.
De afgelopen maand heb ik twee klussen gedaan waarvoor ik een cameraset moest inhuren. Ik had besloten om dat te doen bij een partij waar ik graag voor werk, die mij de afgelopen jaren veel ingehuurd hebben en die het vorig jaar gelijk voor mij klaar stonden toen een van mijn opdrachtgevers opeens uit de markt verdween. In deze tijd hebben alle facilitaire bedrijven het zwaar, maar het leek mij gerechtvaardigd om juist deze firma te steunen. Twee dagen camerahuur is natuurlijk niet eens een druppeltje op de gloeiende plaat, maar het is toch geld. Alleen kreeg ik vervolgens geen factuur. Zij hadden namelijk bedacht dat ze mij graag wilden helpen in deze gekke crisistijd.
Dat werd dus ruzie.
Ik wilde hun steunen en zij wilden mij steunen. Een lievere ruzie heeft in Hilversum waarschijnlijk nooit eerder plaatsgevonden, maar toch. Ruzie is ruzie. Ik heb nog gedreigd om een volgende keer de camera bij een ander facilitair bedrijf in te huren, maar zelfs daar waren ze totaal niet gevoelig voor. De omroepwereld kan keihard zijn. Appjes en mailtjes over en weer. Uiteindelijk werd ik gebeld door een van de drie aandeelhouders. Ik moest eens stoppen met zeuren om die twee factuurtjes. Ik zou ze niet krijgen. Nu niet, nooit niet. Punt.
En toen heb ik dus eieren voor mijn geld gekozen. Of eigenlijk eieren voor hun geld.
Wat dat betreft leer je in zo’n crisis wel je pappenheimers kennen. Goed om te weten, ook als dat Coronagedoe straks weer voorbij is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.