hoe word je (g)een cameraman?

Bijna dagelijks Googled wel iemand op het zinnetje "hoe word ik cameraman?" en wie dat doet komt al snel op deze site terecht (hier en hier), vandaar dat ik het weet. Lang leven de statistiekenpagina.

Er zijn nogal wat jongens en meisjes die dolgraag cameraman willen worden en ik kan ze geen ongelijk geven. Cameraman is het aller allermooiste beroep op aarde. Daar kan geen straaljagerpiloot, astronaut, dompteur of gynaecoloog tegenop. Niets is zo afwisselend en uitdagend. Dat hoef ik hier niet meer uit te leggen, toch?  

Wat mij betreft is het volstrekt logisch dat hele drommen jongens en meisjes tegen hun decaan roepen dat ze het liefst cameraman willen worden. Zo'n beroepskeuzeadviesmeester gaat zoeken en vindt niet echt een geschikte opleiding. De hogere of lagere cameraschool bestaat niet. Je hebt de elitaire filmacademie, wat slappe aftreksels, een paar mbo opleidingen en duurbetaalde cursussen, maar televisiecameraman word je niet op school. Vraag maar aan mijn collega's! Je kan op elke opleiding een bodempje leggen. Ik adviseer de wannabee cameraman eerder om voor de broodnodige algemene ontwikkeling geschiedenis te gaan studeren, psychologie, politicologie of journalistiek. Daarnaast moet je gepassioneerd aan de slag met alles wat een lens heeft.

Cameraman is geen beroep; het is een roeping. Je moet vlieguren maken. Doen, doen, doen! Dat kan thuis met de homevideo van je vader, bij lokale omroepen en als je geluk hebt mag je stage lopen bij een regionale zender. Wie slim is zoekt een baantje bij een facilitair bedrijf. Beginnen als runner, assistent, kabelsleper, statiefdrager of uitgiftemedewerker. Leer de mensen kennen en zorg dat zij zien hoe graag je verder wilt komen. Creëer je eigen kansen op basis van enthousiasme en doorzettingsvermogen, geef nooit op en ben er permanent mee bezig.

Je moet dag en nacht initiatief tonen om een beetje op te vallen. De concurrentie is moordend en de markt is momenteel behoorlijk verzadigd. Het zal er de komende jaren in Omroepland waarschijnlijk niet beter op worden. Je moet óf spotgoedkoop zijn óf beschikken over veel talent en een ijzersterke wil.

Wat mij steeds vaker opvalt is dat veel jongeren er zo makkelijk over denken. Ik zie gasten, heel dicht bij het vuur, die wereldkansen verkwanselen, omdat ze het bijvoorbeeld belangrijker vinden om een potje te Xboxen met vrienden. Ze geven de tandarts voorrang of laten het afweten wegens de verjaardag van een vage achterneef. Brug open, autopech, weeralarm. Figuren dus die niet doorlopen als de bal voor open doel ligt.

De jeugd van tegenwoordig.

Ik hoor het mezelf zeggen en weet dat ik definitief een oude lul geworden ben. Het zal wel, maar het valt op dat jongeren anno 2011 steeds vaker denken dat het allemaal vanzelf gaat. Ze roepen een paar keer dat ze cameraman willen worden en gaan er vervolgens vanuit dat het door de decaan, een leraar, stagebegeleider of eventueel hun ouders geregeld wordt. Als het even niet komt aanwaaien kijken ze in eerste instantie niet naar zichzelf, maar bozig naar de stagebegeleider of leraar.

Ik kom met regelmaat jonge mensen tegen die wel zeggen dat ze graag verder willen en nog veel moeten leren, maar er feitelijk niets mee doen. Die kijken naar hun leidinggevende of naar de planning en vragen zich af wanneer zij aan de beurt zijn om de leuke klussen te mogen draaien. Zich niet realiserend dat je tegenwoordig geen kansen krijgt, maar ze moet afdwingen. Je moet het zelf doen!

Ga oefenen, loop mee met klussen in je vrije tijd, hoor vakmensen uit die al bezig zijn met de programma’s die jij graag zou willen draaien. Fotografeer, kijk kritisch naar de tv en analyseer hoe beelden tot stand zijn gekomen. Als je er niet uit komt ga je op zoek naar de antwoorden op je vragen. Niet los laten tot je doel bereikt is. Stalk als een pitbull!

Maar je kan het ook niet doen. Je kunt ook gewoon lekker gaan patiencen op je PC. Even goede vrienden, maar val mij dan vooral niet lastig en word geen of gewoon een heel middelmatige cameraman. Vind ik ook prima.