herfst in Boekelo

Om er echt zeker van te zijn dat de herfst is begonnen doe ik, nu alweer vier jaar op rij, de Military in Boekelo voor RTV Oost. Een lange live-uitzending van de Cross Country. Paardensport. Om zes uur 's ochtends dropt Bart de cameramensen met een camera ergens in het veld bij een steigertje en ruim tien uur later komt hij met de zelfde Jeep langs om ze weer op te pikken. In de tussentijd zijn wij overgeleverd aan de weergoden.

Deze klus is voor mij het definitieve begin van de koude wintertijd. Ook al zitten de bladeren nog aan de bomen en zijn de meeste zelfs nog groen. Dit is het kantelpunt. Binnen een paar weken is alles anders. Het weer slaat om. Een goed moment om de persoonlijke gevechtsuitrusting te herschikken. Zonnebrandcrème uit de rugzak en een extra paar handschoenen er in. De voorraad reservekleding in de kofferbak van mijn auto wordt aangevuld met dikke jassen en de skibroek. Een verdwaalde korte broek gaat terug naar de kledingkast, waar de lange onderbroeken worden opgevist. En elk jaar rond deze tijd bestel ik iets bij mijn vriend en kledingadviseur Daniel, van de firma Thermowear. Dit jaar was het een nieuwe The North Face regenbroek. De oude was na twaalf jaar toe aan een welverdiend pensioen.

Tot nu toe hebben we elk jaar bij de Military regen gehad. Afgelopen zaterdag vreesde ik even dat het droog zou blijven, maar gelukkig ging het na afloop van de uitzending even flink hozen, toen wij nog 4,5 kilometer camerakabel moesten oprollen. Doorweekt was ik, maar ook dat hoort erbij. Gek genoeg is het een onderdeel van de charme.

Het is een klus waar niet elke cameraman de lol van in ziet. Extreem vroeg opstaan, lang op de beentjes staan, de lunch bestaat uit een simpel tasje met een paar kleffe bolletjes en het kan behoorlijk fris zijn. Na 50 combinaties geloof je het wel, maar er moesten uiteindelijk meer dan 100 paarden met ruiter passeren. En toch word ik elke keer weer vrolijk als ik hiervoor gevraagd word. In elk geval ben ik diep teleurgesteld wanneer ze me hiervoor gaan passeren.

Maar wat het nou is? Waarom de Military zo grappig is om te doen? Dat kan ik slecht onder woorden brengen. Ik had het er na afloop nog over met een collega en hij had hetzelfde gevoel, maar ook hij kon het niet precies uitleggen.

Het is een beetje Scouting en daar moet je van houden. Ik ben opgegroeid met de Welpen en met Akela, misschien dat het daarom zo leuk is. Natuurlijk is het ook essentieel dat de ploeg bestaat uit collega's die onder alle omstandigheden blijven lachen tot het eind. Als het gezanik de overhand krijgt kan de stemming zo omslaan en ben je met z'n allen weg. De ploeg bij de Military bestaat al jaren uit dezelfde club mensen. Allemaal uit dezelfde houtsoort gesneden. Stuk voor stuk figuren die na afloop moe maar voldaan een lange douche nemen, om daarna met een glimlach tot ver achter de oren neer te storten.