vrijdag 23 december 2005

seniel

Amsterdam. Het aftakelen is begonnen. De eerste verschijnselen van een ernstige vorm van dementie zijn vandaag op pijnlijke wijze aan de oppervlakte gekomen. Pas 33 jaar en nu al op mijn retour. Vervelend, maar ik zal er mee moeten leren leven.
Want wat moet je als cameraman zeker niet vergeten? Precies. Een timmerman heeft altijd een hamer bij zich, een slager zijn mes, de tennisser zijn racket, een schilder zijn ezel, de pornopimp haar tieten en een bankovervaller zijn bivakmuts.
Het was weer het Concertgebouw in Amsterdam waar mijn noodlot toe sloeg. Voor de artiesteningang ontdekte ik het en schrok ik me kapot. Deze plek brengt me geen geluk. Zelf vind ik het nog steeds behoorlijk onvoorstelbaar. Dom tot de macht 10 en buitengewoon suf. Geen enkel excuus is geldig. Stomweg vergeten. Hoewel ik het misschien een beetje op de pijnstillers van mijn getrokken kiezen kan gooien. Verstandkiezen…. Dit is geen grap. Deze week zijn mijn verstandkiezen getrokken en opeens begin ik me zorgen te maken. In welke prullenbak ligt mijn gezonde verstand?

1 opmerking:

Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.