00:00 uur

Utrecht. Waar was je om twaalf uur? Bij vrienden in Utrecht. Dat is de korte versie. Voor een meer gedetailleerd verhaal moet de klok een paar minuten terug.
Het was zeven voor. Op dat moment besloot iemand in de kamer om de televisie aan te zetten voor de klok. We hadden gezellig zitten natafelen en waren de tijd een beetje vergeten. Opeens was het bijna zo ver. Haastig moesten de champagneglazen tevoorschijn worden getoverd. De onaangeroerde schaal met oliebollen, waarvoor ik eerder op de dag een heel uur lang blauwbekkend in een openlucht-rij had gestaan, werd op tafel gezet. Ik moest nog even naar het toilet en mijn vrouw bedacht dat ze niet voor niets de cd van Abba in een tas had gestopt. Een jaarwisseling zonder Björn en Benny is volgens haar geen Happy New Year.
Maar waar was die tas? Niet in de kamer. Niet in de hal en dus had ik nog drie minuten om de auto te checken.
We waren eerder op de avond ietwat chaotisch vertrokken. Ons kindje had geen zin in oudejaarsavond bij vrienden en om op tijd voor de gourmet te zijn hadden we haast. Terwijl ik druk was om mijn zoon te kalmeren had mijn vrouw meer tassen in de auto geladen dan strikt noodzakelijk. Ik had dat allemaal snel bij elkaar gezet. Een tas met de wijn, een met slaapspullen voor de baby, eentje met fotocamera en oliebollen (vet technisch een slechte combinatie), een plastik zak met champagne en truffels, het Prenatal campingbedje, iets met dekentjes en de tas met daarin de cd van Abba. Dachten we.
Maar in die laatste minuten van het jaar kon ik de belangrijkste tas van de avond nergens vinden. Niet in de kofferbak, niet op de achterbank en niet op de plek van de bijrijder. Onverrichter zake keerde ik terug in de huiskamer. Mijn lieve lief hield echter vol dat Happy New Year in de auto moest liggen. Zij had de berg jassen en tassen in de gang namelijk nogmaals gecontroleerd.
Op tv zag ik dat ik nog één minuut had. Het zal de drank zijn geweest waardoor ik overmoedig was, want ik dacht serieus dat ik als een soort superman nogmaals in de auto kon kijken. Daar moest ik de tas vinden, om er vervolgens een cd uit te vissen, die binnen opzetten, het juiste nummer aan te klikken en dan precies op tijd zou ik mijn vrouw in de armen vliegen...
Niet dus. Tien seconden voor twaalf uur stak ik mijn kop in de groene Golf van mijn vrouw. Omdat de binnenverlichting het niet deed zocht ik op de tast. Binnen hoorde ik mijn vrienden aftellen. Van tien naar een. En daarna gejuich. 
Precies om twaalf uur stond ik dus in mijn eentje buiten. Op zoek naar Abba. En in de eerste tellen van 2009 realiseerde ik me dat ik mijn eerste kans van het nieuwe jaar al had gemist.

Vier uur later bleek dat de tas nog thuis was. Die stond in onze eigen huiskamer op een stoel. Dus dit jaar geen Happy New Year. Dat nummer draaien we pas op 1 januari 2010.