uitgekookt

Dit is geen foto van een kunstvoorwerp of een nieuw soort voorbehoedmiddel. Het is de splinternieuwe bijtring van mijn zoon Art, waarvoor we vanmiddag een uur naar de HEMA gebuggabood hebben. Nou moet je niet gelijk denken dat ons mannetje een gulzig monster is. Hij heeft dit prachtige exemplaar nooit in zijn grijpgrage handjes gehad; laat staan dat hij het in zijn kwijlend en tandenloze mondje zou kunnen verslinden.
Deze brute vorm van kapitaalvernietiging (€ 1,50 bij de HEMA) moet geheel op het conto van zijn overbezorgde papa worden geschreven. Die wilde het allemaal net even te goed doen. Volgens de boekjes moet je namelijk alles uitkoken voor een baby. Dus dacht hij slim te zijn en smeet ook de fünkelnagelneue bijtring in een pan met kokend water. Vijf minuten later stond de fanatieke vader een beetje beteuterd te kijken bij het aanrecht.
Het stond natuurlijk in piepkleine lettertjes op de verpakking. 'Niet bestand tegen uitkoken!' Een euro vijftig naar de filistijnen en het kereltje blij gemaakt met een gesmolten bijtring. Ik had dat ding volgens de veiligheidsvoorschriften en gebruiksaanwijzing in de koelkast moeten leggen.
Weer een wijze les voor papa. Niet alleen maar doen wat in de boekjes staat of geloven wat ze op een Consultatiebureau voorliegen, maar zo nu en dan ook zelf nadenken! En nu ik toch eindelijk eens stil sta bij dat krampachtige uitkoken van flesjes, speentjes en lepeltjes realiseer ik me dat het een volslagen belachelijke bezigheidstherapie voor jonge ouders is.
Terwijl ik met een pollepel levensgevaarlijke toeren uithaal om een gloeiend heet flesje uit de pan met kokend water te vissen, likt meneer vrolijk aan een teddybeer, aan alle spijlen van de box, aan zijn kleedje of -als hij een beetje doorgedraaid is- aan onze vloer. Zo steriel is zijn leventje al lang niet meer en ik kan toch niet ons hele huis uitkoken?
Het goede nieuws is dat we morgen weer een reden hebben om een wandeling te maken.

de bijtring in originele staat

(foto: gestolen van de Hema website)