2CW

Zwolle. Als een voetbal, handbal of basketbalwedstrijd met twee camera's wordt geregistreerd dan staat één camera hoog voor het overzicht en de andere langs de lijn voor close shots van spelers die gescoord hebben. Vaak wordt die tweede camera ook gebruikt voor de slow motion van spektaculaire acties. Camera 1 volgt het spel altijd in een ruim beeld en laat zien wie waar loopt. Dat is de basis. Camera 2 neemt meer risico, volgt het spel closer vanuit een andere hoek. Na een actie of een score maakt deze camera zo snel mogelijk een medium van de speler die gescoord of net gemist heeft. De regisseur schakelt. Dan komt de herhaling van de actie en het liefst vanuit een nieuw perspectief. Het beeld van camera 1 heeft de kijker al gezien. Nu het zelfde punt, maar in de versie van camera 2. En als er nog tijd over is gaat de regie nog een keer naar het medium van de betreffende speler, voor hij weer schakelt naar het vervolg van de wedstrijd op camera 1.
Dit is een vast patroon dat van toepassing is op veel sporten. Bij de ene tak van sport gaat het in een hoger tempo dan bij de andere. Zo is er bij voetbal na een doelpunt tijd voor een paar herhalingen. Bij basketbal en handbal wordt meer gescoord, maar het spel wordt ook sneller hervat. Er is amper tijd voor een rustige herhaling. Daar staat tegenover dat voor een samenvatting best een keer een puntje gemist kan worden bij een potje handbal of basketbal. Als het 29-31 wordt is er in zes minuten echt geen tijd om alle punten te laten zien. Bij voetbal is het een grote schande als de cameraman of regisseur een doelpunt niet in beeld heeft. Daar wordt zo weinig gescoord dat de kijker het heel vreemd zou vinden als een van de twee doelpunten niet zou worden getoond.
Bij de basketbaltopper Zwolle tegen Den Bosch (nummer 1 tegen nummer 2) heb ik voor het eerst in mijn carrière de tweede camera bediend bij een zogenaamde 2 Camera Wagen (2CW). Een wedstrijd met twee camera's en een kleine regiewagen met één slow motion machine. Het was best even spannend en ik was weer eens ouderwets nerveus.
Ik vond het pittig, want je moet op deze positie uiterst geconcentreerd blijven en mag geen seconde verslappen. De hele tijd ben je druk met de focusmolen (een wieltje aan het statief waarmee je scherp kan stellen), omdat de spelers naar je toe komen en vervolgens weer van je af lopen. Het gaat allemaal razendsnel.
Voor mijn gevoel ging het redelijk goed. Een voldoende, hoewel het natuurlijk nog veel beter (closer) kan als ik dit vaker doe en meer routine krijg. De rustige regisseur was na afloop tevreden.