De Meern. Ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan van het NOS Journaal heb ik vanavond vol verbazing zitten kijken naar de documentaire 'Het Schitterende Scherm' van filmmaker Pieter Fleury. Volgens de aankondiging op de site van de NOS is de film gemaakt op verzoek van de omroep, maar de maker heeft alle vrijheid gekregen. Dat deze de maximale speelruimte ook heeft genomen was duidelijk.
Ik vond het warrig en het camerawerk was slecht. Jammer voor een programma over het medium zelf. Dieptepunt was een shot, gemaakt tijdens een vergadering, waarbij de autofocus (?!) van een cameraman met parkinson spontaan scherp stelde op de tieten van iemand die toevallig achter de persoon stond waar het om draaide. Gewoon gebruikt. Net als vele andere warrige shots, vreselijke bewegingen en onbegrijpelijke scènes. Sommige delen van de film leken op een homevideo voor een spreekbeurt op de basisschool. Niet te verdedigen met de woorden 'het was een keuze'. Alle interviews waren lelijk belicht.
Inhoudelijk was deze documentaire erg negatief over de onafhankelijkheid van het Journaal. Het is niet slecht om kritisch te zijn, maar veel kijkers zullen dit verhaal verkeerd begrijpen. Daarom snap ik niet dat de NOS dit op zo'n feestelijk moment heeft uitgezonden. Juist op de dag waarop uit onderzoeken blijkt dat Nederland positief over het Journaal denkt.
Wat mij betreft was het een oninteressant programma zonder duidelijk verhaal. Los zand. Misschien heb ik helemaal niets van de bedoelingen van de maker begrepen, maar ik ben bang dat ik niet de enige ben. Als ik de baas van het Journaal zou zijn, dan had ik gezegd: 'Doe maar opnieuw!'
Ik vond het warrig en het camerawerk was slecht. Jammer voor een programma over het medium zelf. Dieptepunt was een shot, gemaakt tijdens een vergadering, waarbij de autofocus (?!) van een cameraman met parkinson spontaan scherp stelde op de tieten van iemand die toevallig achter de persoon stond waar het om draaide. Gewoon gebruikt. Net als vele andere warrige shots, vreselijke bewegingen en onbegrijpelijke scènes. Sommige delen van de film leken op een homevideo voor een spreekbeurt op de basisschool. Niet te verdedigen met de woorden 'het was een keuze'. Alle interviews waren lelijk belicht.
Inhoudelijk was deze documentaire erg negatief over de onafhankelijkheid van het Journaal. Het is niet slecht om kritisch te zijn, maar veel kijkers zullen dit verhaal verkeerd begrijpen. Daarom snap ik niet dat de NOS dit op zo'n feestelijk moment heeft uitgezonden. Juist op de dag waarop uit onderzoeken blijkt dat Nederland positief over het Journaal denkt.
Wat mij betreft was het een oninteressant programma zonder duidelijk verhaal. Los zand. Misschien heb ik helemaal niets van de bedoelingen van de maker begrepen, maar ik ben bang dat ik niet de enige ben. Als ik de baas van het Journaal zou zijn, dan had ik gezegd: 'Doe maar opnieuw!'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.