De zomerprogrammering op Reinonline duurt nog twee weken. Vanaf week 33 ben ik er weer met verse blogverhalen. Tot die tijd haal ik elke dag een stukje uit het archief van deze weblog. Deze week heb ik verhalen geselecteerd die horen bij het thema ‘vaderschap’. Onderstaande column schreef ik op zaterdag 16 juni 2007.
doos
Een knappe jonge man zoekt een geschikte doos terwijl zijn aantrekkelijke vrouw de boodschappen op de band zet. Gesleep met plastik zakken vind zij slecht voor het milieu en bovendien kost het telkens 15 cent. Ze heeft voorgerekend dat de kosten van lussentassen op jaarbasis kunnen oplopen tot 35 euro, als je -zoals hij- bijna elke dag naar de winkel gaat. Daar kan je andere leuke dingen mee doen.
Hij is zo'n type die steeds weer vergeet dat je de draagtasjes kan recyclen. De voorraad in de trapkast is waarschijnlijk gigantisch. Alleen als zijn vrouw er bij is neemt hij een kartonnen doos. Vooral omdat zij telkens weer roept dat het afgelopen moet zijn met die plastik zakken.
Maar tegen het eind van de zaterdagmiddag is het behelpen bij de dozenbak. Alles wat rest is klein of heeft onhandige gaten in de bodem. Een vakkenvuller biedt uitkomst. Hij heeft weliswaar een buitengewoon grote doos, maar alles is beter dan opnieuw gezeur over het milieu en onnodige kosten.
De doos is te groot voor het winkelwagentje en er heeft iets van weinig gewicht in gezeten. Afbakbroodjes ofzo. Hij plaatst het gammele geval bovenop het karretje en begint met het inpakken van de boodschappen. Zware zaken eerst. Bovenop de broodjes en andere kwetsbare levensmiddelen. Zijn vrouw trekt de portemonnee en gaat voor de Pokémonknikkermunten.
Buiten zijn zie ik ze weer.
Op het parkeerterrein van de supermarkt worstelt de man met het wagentje. Met één hand sturen is nog lastig op het schuine, onregelmatige stoepje. De andere hand probeert de doos tegen te houden die langzaam naar voren hobbelt. Mevrouw volgt op anderhalve meter.
Stoep af gaat net goed, maar vlak bij de auto gaat het toch nog mis. Een zwenkwiel van het wagentje blokkeert in de goot, de doos schuift een klein stukje naar voren en door het gewicht van colaflessen scheurt het karton. Alle boodschappen gaan als een waterval over de rand. Tot slot valt de doos op de grond.
De tiramisu zakt naar een kant van de verpakking, een rol beschuit is gekneusd door de frisdrank, broodjes zijn geplet onder een pak appelsap en tot overmaat van ramp ligt een pot Chicken Tonight in gruzelementen. De milde curry ligt op straat en alle boodschappen zitten onder de gele spatten. Glasscherven vlak achter de achterband van de Volkswagen.
'Zag je het niet aankomen?', vraagt de vrouw, vlak nadat de man hartgrondig heeft staan vloeken. Even is het stil op straat. Alsof zelfs de vogels stoppen met fluiten. Donkere wolken pakken zich samen boven het winkelcentrum. Ik wil snel in mijn auto stappen en realiseer me dat dit zo'n moment is waarop zelfs het beste huwelijk kan stranden.
De man ontploft.
'WAT DENK JE???', roept de man. 'Zag je het niet aankomen? Zag je het niet aankomen?'
Inmiddels weet ook de dame dat deze zaterdagmiddag verloren is. 'Natuurlijk zag ik het aankomen, maar ik dacht: Ach laat ik alle boodschappen eens op de grond flikkeren!!!'
Er valt een nieuwe stilte. Deze keer kort.
Dan mompelt hij: 'Stomme doos!'
